Bazı şeylerin değeri kaybedilmeden anlaşılmıyordu. Huzur mesela… Ne kuş cıvıltıları, ne yaprakların hışırtısı, ne de Göksu’nun geri plandan gelen coşkusu eğer içinde huzur yoksa ruhuna ulaşamıyordu. Emre sabahtan beri Berna’nın sabırsızca oyalandığının farkındaydı. Soru sormak istemiyor ama her an tetikte, Emre’den bir şeyler bekliyordu. Bir hareket, bir kelime, bir patlama… Ne olursa. Bahçedeki çimlere baktı. …
Kendine ait bir yerde, evinde olmak, bilinmezliği ve tehlikeyi duvarların dışında bırakarak yapay bir güven duygusu aşılıyordu insana. Güvenin duvarların ötesinde berisinde değil, insanın içinde olduğunu bilirdi Emre. Yine de şu an yapay da olsa o duyguya ihtiyacı vardı. Bildiği ve alışık olduğu her şey çok kısa bir süre sonra temellerinden sarsılıp değişecekti. Biraz daha… …
Emre yeniden uyandığında, gözleri ilk olarak Berna’nın kahve tadında parlayan gözleriyle buluştu. Sıcacıktı. Işıltılarla doluydu. Aşkla doluydu. “Merhaba sevdiğim.” İçi mutlulukla dolarak gülümsedi Emre. Bir daha asla göremeyeceğini düşündüğü canının yarısı tam karşısındaydı. Bir mucizenin gerçekleşmesiydi bu. Dününe, bugününe, yarınına kavuşmak gibiydi. Kalbinin hoplayıp zıplayarak coşkuyla atmasıydı. “Merhaba aşkım.” Uzanıp yüzünü onun yanağına dayadı …
Yoğun bakımın önünde perişan hasta yakınlarını görmeye alışıktı hastane personeli. Üç gündür bir an bile gelen giden eksik olmamıştı. “Çok sevilen biriymiş demek. Ne kadar yazık…” Önündeki bilgisayarda hasta bilgilerini kontrol eden hemşire Nesrin, yanındaki diğer hemşireye olanı biteni anlatmaktan memnundu. “30 yaşında gencecik adam. O dağın içinde neler yaşadı kim bilir. Bak şu kenarda …
Saatlerdir hiç kıpırdamaksızın oturmaya devam eden Berna’yı izliyordu Alper. Uzun bir bekleyiş olmuştu. Çöküntüden sonra Berna da çökmüştü. İpleri Alper’in eline verilmiş bir kukla gibi o ne derse itiraz etmeden yapıyor, tartışmıyordu. İçeriden çıkan her görevlinin yanına gidip ondan bilgi almaya çalışıyordu Alper. Ellerinde çok fazla bir şey yoktu. Kızılötesi ışınlarla dağın içini gösteren bir …
Havada tek bir toz zerreciğinin bile kıpırdamaya cesaret edemediğine yemin edebilirdi Emre. Kurduğu cümle tünelin içindeki bütün o yıkıntıdan daha çok ses çıkarmış olmalıydı. Kelimeler havada asılı kalmış, yere inmeyi unutmuştu. Kopkoyu bir karanlığın içindeki cılız ışıkta Mira yeşil gözlerini kocaman açmış, nefes bile almadan adama bakıyordu. Yeşil gözlerin içerisinde korku olmaması rahatlatıyordu Emre’yi ama …
Berna, “Sen birlikte yaşanacak en mükemmel insansın,” derdi. Mira ise “Sen birlikte ölünecek en mükemmel insansın,” demişti. İçine dolan ağlama isteği Emre’yi sarstı. Berna ile Emre’nin, paylaştıkları bir yaşamları vardı. Umutları, hayalleri vardı. Sevmenin, sevilmenin hazzını yaşamışlardı. Birlikte bir gelecek kurmanın önce hayalini, sonra gerçeğini tatmışlardı. Plan yapmış, planlarını bir bir gerçekleştirmişlerdi. Evlerini birlikte döşemiş, …
Ali Fırat’ın ikna gücünün olağanüstü olduğu bilinirdi ama polis müdürünü ikna edebileceğini hiç beklemediklerinden, Alper ve Emre’yi motosikletle tanıştıran Zafer’in kullandığı siyah Transporter barikatın dibine kadar girince hepsi şaşırdı. “Hadi şu makineleri çekelim de Zafer buraya girsin.” Dört adamın motosikletleri bulunduğu yerden yola çıkarmalarından sonra Transporter, kenara iyice yanaşabilmek için yaptığı birkaç manevra sonrasında yerini …
Karanlık, bilinmezlik ve korkulu bir bekleyişle zaman, üzerlerine yapışmışçasına geçmek bilmiyordu. Matın üzerine yan yana oturmuşken elleri birbirine kenetli, nefesleri diğerine can yoldaşıydı. Daldığı düşüncelerin karanlığını iyice artırdığının bilinciyle Emre, hem genç kızı oyalama arzusuyla hem de merak ettiğinden “Mira’yı anlatsana biraz bana,“ dedi. “Anlatacak çok fazla bir şey yok. On sekiz yaşımdayım. Lise sonda …
Ne kadar güzeldi kollarının arasında onunla uyanmak. Huzurla karısını biraz daha kendisine bastırdı. Bütün bedenini onun kıvrımları arasına yerleştirdi. Sırtıyla kalçalarından tutup kendisine tamamen yapıştırdı. İşte bu, kendisini çok iyi hissettirmişti. Yüzünü saçlarına gömerek kokusunu içine çekti. Neden farklı kokuyordu ve neden kaskatı kesilmişti? “Aşkım?” “Mira.” Telaşla kollarını çözüp kızdan uzaklaştı Emre. “Özür dilerim, çok …