Park yolunun
misafiri yine oradaydı o perşembe. Minik bir serçe… Sabah kondu ağacın dalına,
ardından da banka. Bütün bir gün, gökyüzüne baktı.
Kendisine
yalanarak yaklaşan o şapşal kedi, pençesini uzatır uzatmaz yine yeri boyladı ve
düştüğü yerden sürünerek uzaklaşacak gücü ancak dakikalar sonra buldu.
Akşamın ilk
saatlerinde serçeden başka kimsenin duymadığı, ondan başka kimsenin görmediği
bir bulut toplandı bankın üzerinde. Serçe, ilk göründüğü andan itibaren bir
saniye olsun ayırmadı gözlerini ondan. Bankın üzerinde toplanmasını,
alçalmasını, onu tamamen içine almasını bekledi.