Melis Ben

Anlam ve yöntem aramak için niye o kadar uğraşmış ki felsefe büyüklerimiz? Olay çok basit aslında. Hayatı karşına alıyorsun, sağ elini yukarı kaldırıp orta parmağını gösteriyorsun… İşlem tamam.

Bunu yapabildiğin an, hayat bir daha asla kendisini toparlayamıyor. Fizik kuralları falan altüst oluyor. Zincirler, halkalarını gönüllü olarak açıyor. Kasvetli renkler, diğer tonların ışıltılarını içine serpiştirmesine karşı koyamıyor.

Bütün iş o orta parmakta. Bir kez kaldırmaya cesaret ettiğinde, yazılı çizili sözlü bütün kurallar kendilerini kaybedip yalpalamaya başlıyor. Zindanlar halka açık park misali bahçe düzenlemesi derdine düşüyor. Korkular komedi filmlerinde başrol kapmaya uğraşan oyunculara dönüşüyor.

Melis Ben. Orta parmağımı çok seviyorum. Bana yasak, ayıp, gizli diyene çok güzel gösteriyorum. Seks yazılmaz, konuşulmaz diyene hem gösteriyorum hem de “Yazmakla kalmam, basarım bile” diyorum.

Melis Ben. Herkes utanıyor olabilir, ben gururla paylaşıyorum.