[Çentik] Kızın buhar odasında olmayacağını zaten tahmin etmişti Alp. Orada kalma süresi on dakikaydı. Sonrasında odanın etrafındaki havuzlardan birine geçilir, beden ısısı yavaş yavaş dengelenirdi. Reha’nın verdiği zamandan anladığı kadarıyla Naz da bir saatten fazladır bu havuzlardan birindeydi. Bu saatlerde normalde dış mekândaki kırmızı çamur havuzu popülerdi. Animatörler misafirleri eğlendirmek için özel gösteriler yapıyorlardı. Garsonlar …
[Aslan oğlum] “Bence o kazanıyor.” Son yarım saattir ofis olarak kullanılan odada Reha dosyaları düzenlerken Alp de çıt çıkarmadan yanında duruyor, pencereden lobiyi seyrediyordu. Suskun ve düşünceli hali Reha’nın çoktan dikkatini çekmişti ama ilk adım Alp’ten gelmediği sürece onu kurcalamazdı. “Baban mı?” Başı ile onayladı Alp. Lobide yürüyen, oturan, bekleyen insanlar akan bir hayatın izlerini …
[Japon balığı] Annenizle ilk olarak babamın otelinde karşılaştım. İşte, hayat tam da böyle bir şeydi. Dışarıdan bakanlar sadece cümleleri görürdü, yaşayanlarsa altındaki gizi. Doğa ve Doğu heyecanla bekliyorlardı babalarının anlatmaya devam etmesini. Reha solgun, büyükbaba durgundu. Alp anlatsa, ama böyle özet bir cümleyle değil de gerçekten anlatsa ne söyleyecekti ki çocuklarına? Annelerinin aslında hiç umurunda …
[Kimin eli kimin cebi] “Housekeeper’a misafirler hakkında her şeyi bilen kişiler diyebiliriz aslında. Rooms departmanına bağlıdır. Piramidin altlarında yer alır diye önemsemezsin ama onlar bir oteldeki en kilit elemanlar arasında yer alır.” Dışarıdan öylesine sohbet ettikleri sanılsa da sandalyesinde kaykılmış etrafını seyreder görünen Alp o anda Reha’dan otelin işleyişine dair rutin eğitimini alıyordu. Eğitimden kasıt, …
[Yan masadan] Buraya kadarı işin kolay olan kısmıydı. Ya buradan sonrası? Doğa ve Doğu. Canları. Canının parçaları. Yüzleri sapsarı, el ele tutuşmuş, nefes almadan kendisini dinliyorlardı. Büyümek, bedelleriyle birlikte geliyordu. Doğa kendi bedelini öderken Doğu’yu da kurban ediyordu. Bu geceden sonra, hayat hiçbiri için aynı olmayacaktı. Ama Alp için… Süreyya için… Reha için… zaten bu …
[Kötü çocuk] Mahkemeye çıkmak da böyle bir şey olsa gerekti. Ayakları geri geri gidiyordu. Yaşları küçülmüş, elleri terlemişti. İçeri girmek istemiyorlardı. Öğrenmek de istemiyorlardı. Düzeni değişmesin diye her şeyi sineye çeken onca insanın hayatını cehenneme çeviren çaresizlik, şu an iki kardeşin omuzlarına çok ağır geliyordu. Ama bu sahnede tercih hakkı yoktu. Bu sahne, Alp Kalaycı’nın …
[Bilimsel fare] Biraz evvel, kutsal üç maymun biblosu yere düşüp parçalanmıştı, olan buydu. Doğa, merdivenlerden inen babasının arkasından bakarken, aslında bir dönemin sonunu getirdiğini anlamıştı. “Ben… ben öyle demek istememiştim.” Yalvaran gözlerle döndü kardeşine. “Ben o duysun istemedim.” Sarıldı adam titreyen bedene. “Gel çıkalım buradan. Akşama kadar vaktimiz var. Toparlarız bir şekilde.” Kendini güvende hissettiği …
[Örümcek ağı] Büyükbaba Kanlıca’da beş buçuk dönümlük arsasına dört katlı villayı henüz ikizler annelerinin karnında birer fasulyeyken inşa etmeye başlamıştı. Evin oturduğu alan bir dönümden biraz fazlasıydı. Arsanın eğimli oluşu, kotta bir kat yapma imkânı vermişti. Bu yüzden evin iki girişi vardı. Biri bodrum kattaydı -ki aslında ev o kattı-; anne ve babasının yaşadığı, mutfak …
[Öyle bir aşk] Vicdandaki yük de paylaşılmaz ama henüz kimse buna şiir yazmamış Demek şairlerin de umudu kalmamış E yürek yükü bu yazılmaz, çizilmez Öylesine dillenmez Sessizliktir Yürek sesi duyulmaz Hissedilir de adı konmaz Gözlerdeki karanlık Ruha yerleşen çizgiler Kaybedilen gülüşler Hissedilir Onlar yok olmaz Vicdan, sahibine hiç susmaz İşte, oradaydılar yine. Havuzun içinde. Adam, …