Elif’in evi zemin katta stüdyo tipi bir daireydi. Daireye bir duvarı boydan boya gizli dolap olan küçük bir koridordan giriliyordu. Salon açık mutfakla birleştirilmiş; yatak odası ile banyo yan yana yerleştirilmiş, hem salondan hem de odadan banyoya birer kapı açılmıştı. Evin her yanına krem rengi halı döşenmişti. Salonun sokağa bakan duvarı boydan boya filmle kaplı …
Restorana geldiklerinden beri Zeynep, heyecanla düğünle ilgili hazırlıklardan bahsediyordu. Sinan ’emin ol seni dinliyorum’ bakışlarıyla kızı süzerken, bir yandan da şarabını yudumluyordu. Zeynep Balcı ile olmak her şeyin aptal bir tozpembeye bürünmesine alışmak demekti. Sanki dünyada kötü ya da üzücü olan hiçbir şey yoktu. Bütün insanlar iyi, bütün olaylar hayırlı, bütün olumsuzluklar daha güzel bir …
Hayatın bonkör yönlerinin kendisiyle köşe kapmaca oynadığını küçük yaşta keşfetmişti Elif. Çocuklar acımasızdı. Şehla göz demek, her çocuğun arkasından en az bir kez “Şaşı şaşı, gel sırtımı kaşı” diye bağırması demekti. Annesi kimsenin Elif için ‘güzel, sevimli, tatlı’ dediğini duyamamıştı. Bunun yerine gizli gizli Elif’e bakarak konuşan teyzeler ‘büyüyünce düzelmek,’ ‘bir doktora danışmak,’ ‘ameliyatla bu …
Ceren’in gözleri de ağzı kadar açılarak arkadaşına bakakaldı. “O ne demek? İçin pır pır da mı olmuyor?” Kısık bir kahkaha atan kadın, “O dediğinin ne olduğunu bile bilmiyorum,” dediğinde, Sinan yüzüne yapışan gülümsemeyi gizleyerek arkasını döndü ve 1.90’lık boyuna rağmen görünmez olmayı diledi. Bu sohbetin devamından mahrum kalmayı kesinlikle istemiyordu. “Neden peki, bunun için bir …
Hayat, büyük çabalarla kazandığınızı sıfırlayıp yeni baştan önünüze koyduğunda, bu acımasızlık da olabilir, bir efsanenin başlangıcı da… İş çıkışında insanların akın ettiği küçük bar şimdiden dolmuştu. Becerikli barmenin yaptığı havalı hareketler çevresindekileri kahkahaya boğuyordu. Barın hemen yanından başlayan masalar çoktan kapılmış, sonradan eklenen sandalyelerle geçişler engellenmiş, bardaklar masalara sığmaz olmuştu. Masalardan birinde tek başına oturmakta …