Okuduğu en son cümlenin üzerinden kaç dakika geçtiğini bilmiyordu. Kafası allak bullak olmuş, ne düşüneceğini şaşırmıştı. Telefonu çıkarıp Ahmet Bey’i aradı. “Merhaba. Rica etsem akşama kadar Yiğit’in yanında siz kalır mısınız?” Elbette, hemen kabul etti adam. Selen de bilgisayarı kapatıp dolaba attığı gibi odayı terk etti. Yiğit geri getirilmeden buradan uzaklaşmalıydı. Öğlen olmak üzereydi. Gidebileceği …
İlk birkaç gün Zeyra’nın terastan içeri girmeye gönüllü olmadığını anladığımda, kamp malzemelerim arasında bulduğum bütün eski ve yeni matları yere dizmiş, üzerine de kışlık bir yorganı sererek kendimize üşümeyeceğimiz bir oturma, daha doğrusu uzanma mekânı yaratmıştım. Müzik sistemini yukarı taşımak istediğimde elini koluma koyup engellemişti beni. “Sessizliği dinleyemeyiz sonra…” Geceleri ışıkları da yaktırmadı bana. Sadece …
Niye bu kadar mutluydu ki? Uykusunda gülümsediğini fark ederek uyanmıştı. İçi cıvıl cıvıl, kahkaha doluydu. Gözlerini açmadan yanındaki bedene biraz daha sokuldu. Hemen kucaklanıp sarılmış olması gerekirdi aslında. Yiğit’in elleri çoktan bedeninde dolaşmaya başlamış olmalıydı. Aralarında boşluk kalmışsa eğer, iyice bastırıp kendisine yapıştırmış olmalıydı. Boynuna yüzünü gömmeliydi, sonra üzerine dönüp bacaklarının arasına yerleşmeliydi. Selen çoktan …
“Ne güzel savunmuş sevgisini, değil mi? İnsanın Tahir olası geliyor.” Gözleri Yiğit’inkilerde eriyebilirdi… Ama Selen olmak artık ayıptı. O yüzden kaçırdı bakışlarını. “Tahir, sevmediğini bile bile Zühre‘nin yanında kalmak için vazgeçseydi Tahirliğinden… Nazım yine ayıp değil der miydi acaba?” Döndü yeniden ekrana, karşılaşsın istemedi gözleri. Okumak da zordu… Okumamak da… Selen olmak, Tahir olmaktan da …
Yutkundu. Defalarca yutkundu. Yiğit’in aşkını yazdığı satırları okumanın kendisini paramparça ettiğini belli etmek istemedi Selen. Dışarı çıkmak için hücum eden yaşları inatla bekletti. Okumaya devam edecekse, kalbini nasırlaştırmak zorundaydı. Peki devam edecek miydi? Ve neden? Okuyacaklarını merak ediyordu, evet. Ama bu, harakiri yapmakla eşdeğerdi. Değer miydi? Hayır. Yiğit istemişti. Oku demişti. Onu ilk kez özeline …
Çekmedi bu kez kendini. Elin, parmakları üzerindeki hareketini seyretti. Tekrar gözlerine döndüğünde, yumuşacık bakan bal rengi gözler, yüreğini yerinden oynattı. Sanki evde, salondaydılar. Uzun koltuğa karşılıklı uzanmışlardı. Yiğit Selen’i seyrediyor, dalgın dokunuşlarıyla onu ne kadar mutlu ettiğini fark etmiyordu. “Üzerimdeki gücünü biliyor ve bunu acımasızca kullanıyorsun.” Sertleşti dokunuş. Sımsıkı kapandı eli ayağının çevresine. ‘Benim,’ der …
Selen hastaneye döndüğünde neredeyse akşam olmak üzereydi. Yolda hiç acele etmemişti. Çılgınca akan trafikte, hafif rüzgârla savrulan bir yaprak gibiydi. Kimsenin kornasına, söylenmesine de aldırış etmemişti. Odaya girmeden, bir süre kapıda durdu. İçeride kendisini zorlu bir gece bekliyordu. Bu gece, günlüğü okumaya devam edecekti. Üstelik bunu Yiğit’in yanında yapacaktı. Kapı açılıp cazcı doktor hışımla dışarı …
Sevgilisi Meriç’i seviyordu Nihat. Onunla sinemaya, konsere gitmeyi de. Özellikle caz… Ama iki hafta sonraki festival için internetten bilet ayarlarken, yine aklına Yiğit Ünsal düşüverince, kredi kartı numarasını tam beş kez hatalı girdi, sonunda da pes edip hasta dosyasını incelemeye başladı. İçgüdülerinin kendisini yanılttığı hiç olmamıştı. Bu vakada da, elindeki verilerle örtüşmeyen bir durum yaşanıyordu. …
Hayata farklı bakış açılarına en güzel örnek hastaneler olmalı. Dilin hareket kabiliyetindeki sorun ile sağ kol ve bacaktaki felci bir doktordan başka kim gülümseyerek müjdelerdi ki karşısındakine? Hasta ve yakınları için kâbus olan bu durum, doktorlar için karşılaşılabilecek en olumlu tabloydu. Yiğit bir süre konuşma sıkıntısı çekecekti çünkü beynin konuşma merkezi etkilenmişti. Sağ tarafa hükmeden …
İmkânsıza umut, ayakta kalmaya yardım ederken; gerçek olabilecek bir umut tehlikenin ta kendisiydi. Yok ederdi. Selen’den geriye tek bir parça bile kalmazdı. Selen, Yiğit için önemli olduğuna inanamazdı. İnanıp, doğru olmamasıyla başa çıkamazdı. “Rastlantı olduğuna eminim Ahmet Bey. Bir doktorun bu tür bir beklentiye sığınması çok acıklı. Artık başka uzmanlardan da görüş almamız gerektiğini düşünüyorum.” …