[Hiç] Kulübü yerinden zıplatan yüksek müzikten kaçılacak en iyi nokta, hem pisti gören hem de mucizevi şekilde hoparlörlerin yaydığı sesin dışında kalmayı başaran bar sandalyeleriydi. Arkalarını piste dönmüş iki adamın önlerindeki viski bardağına 3 buz atılmış, duble elma suyu doldurulmuştu. Dışarıdan görüntü, çok hızlı içiciler oldukları yolundaydı. Onlar için ise bu görüntü, bu dünyada var …
[Örümcek] “Cennette kavga başlamış.” “Kimin cennetiyse hayırlı olsun.” Reha bu kez işin ucunu bırakmayacaktı ama. Alp’in üç gündür bu içe kapanıklığı yetmişti. “Senin Japon balığınınki.” Sadece gözdeki o ufak seğirme ele verdi Alp’in tepkisini, sonra aynı aldırmazlıkla elindeki dergiye bakmaya devam etti. “Ona da hayırlı olsun.” Demek ne olduğunu öğrenmek istemiyordu, peki. Ama Reha, ikizlerle …
[Rest] Sonraki günlerde Alp’in işi daha da kolaylaşmıştı. İkizler otele giriş yaptığı andan itibaren Naz’ın önüne sürdüğü kadınların kendisine askıntı olmaları riski de ortadan kalkmıştı. İkizlerle her şey seksti. Alp’in belki de en dürüst ve rahat olduğu kızlar bu ikisiydi. Kendilerini pazarlamıyor, bedenlerini bir ödülmüş gibi sunmuyor, sahiplenmek ya da kendilerini yamamak gibi bir kaygı …
[Ajan] Alp aradığında, Aron Kohen onu hemen hatırlamıştı. Babasının tüm malları üzerine yapmaya karar verdiği o otelde hayatı değiştiğindendi belki. Vefat eden ablasının kocasını iki sene önce o otelde tuş etmiş, çocukların hakkını babaları iç etmeden onlara teslim edeceğine babasını orada ikna etmişti. Şimdi her şey kontrolünde ve yeğenleri de güvendeydi. Bütün bunlar olurken Alp …
[Çentik] Kızın buhar odasında olmayacağını zaten tahmin etmişti Alp. Orada kalma süresi on dakikaydı. Sonrasında odanın etrafındaki havuzlardan birine geçilir, beden ısısı yavaş yavaş dengelenirdi. Reha’nın verdiği zamandan anladığı kadarıyla Naz da bir saatten fazladır bu havuzlardan birindeydi. Bu saatlerde normalde dış mekândaki kırmızı çamur havuzu popülerdi. Animatörler misafirleri eğlendirmek için özel gösteriler yapıyorlardı. Garsonlar …
[Aslan oğlum] “Bence o kazanıyor.” Son yarım saattir ofis olarak kullanılan odada Reha dosyaları düzenlerken Alp de çıt çıkarmadan yanında duruyor, pencereden lobiyi seyrediyordu. Suskun ve düşünceli hali Reha’nın çoktan dikkatini çekmişti ama ilk adım Alp’ten gelmediği sürece onu kurcalamazdı. “Baban mı?” Başı ile onayladı Alp. Lobide yürüyen, oturan, bekleyen insanlar akan bir hayatın izlerini …
[Japon balığı] Annenizle ilk olarak babamın otelinde karşılaştım. İşte, hayat tam da böyle bir şeydi. Dışarıdan bakanlar sadece cümleleri görürdü, yaşayanlarsa altındaki gizi. Doğa ve Doğu heyecanla bekliyorlardı babalarının anlatmaya devam etmesini. Reha solgun, büyükbaba durgundu. Alp anlatsa, ama böyle özet bir cümleyle değil de gerçekten anlatsa ne söyleyecekti ki çocuklarına? Annelerinin aslında hiç umurunda …
[Kimin eli kimin cebi] “Housekeeper’a misafirler hakkında her şeyi bilen kişiler diyebiliriz aslında. Rooms departmanına bağlıdır. Piramidin altlarında yer alır diye önemsemezsin ama onlar bir oteldeki en kilit elemanlar arasında yer alır.” Dışarıdan öylesine sohbet ettikleri sanılsa da sandalyesinde kaykılmış etrafını seyreder görünen Alp o anda Reha’dan otelin işleyişine dair rutin eğitimini alıyordu. Eğitimden kasıt, …
[Yan masadan] Buraya kadarı işin kolay olan kısmıydı. Ya buradan sonrası? Doğa ve Doğu. Canları. Canının parçaları. Yüzleri sapsarı, el ele tutuşmuş, nefes almadan kendisini dinliyorlardı. Büyümek, bedelleriyle birlikte geliyordu. Doğa kendi bedelini öderken Doğu’yu da kurban ediyordu. Bu geceden sonra, hayat hiçbiri için aynı olmayacaktı. Ama Alp için… Süreyya için… Reha için… zaten bu …
[Kötü çocuk] Mahkemeye çıkmak da böyle bir şey olsa gerekti. Ayakları geri geri gidiyordu. Yaşları küçülmüş, elleri terlemişti. İçeri girmek istemiyorlardı. Öğrenmek de istemiyorlardı. Düzeni değişmesin diye her şeyi sineye çeken onca insanın hayatını cehenneme çeviren çaresizlik, şu an iki kardeşin omuzlarına çok ağır geliyordu. Ama bu sahnede tercih hakkı yoktu. Bu sahne, Alp Kalaycı’nın …