Yazar: Birisinden

Vurucu Bölüm 33

Vurucu Bölüm 33

[Oğlum] Yüksekteki güçler Naz’ı kendilerine şamar oğlanı olsun diye yaratmışlardı herhalde. Öyle ya… Her şeyi vardı. Para. Sevgi dolu bir aile. Harika bir sevgili. İkiz bebekler. Hepsi vardı işte, yalan mı? Para vardı olmasına da hiç cüzdanı olmamıştı. Harçlık almamış, parayı içine dizmemişti. Gitmediği mağaza ya da restoranlarda hiç ödeme yapmamıştı. Para bankada duruyordu. Kıskanılacak …

+ Read More

Vurucu Bölüm 32

Vurucu Bölüm 32

[Nefes] Sonraki beş dakika boyunca Alp Naz’ın yatağıyla oynadı durdu. Baş tarafı kaldırdı, indirdi, Naz’ı biraz yana çevirdi, vazgeçti öbür yana çevirdi. Her hareketinde yüzüne dokunmayı da hiç ihmal etmiyordu. En sonunda burnunun ucuna bir öpücük kondurup, oturur konuma getirdiği kızın tam karşısına, Süreyya’nın yanına ilişti. “Kalaycı ne yapıyorsun?” Çok açık olan bir şeyin açıklanması …

+ Read More

Vurucu Bölüm 31

Vurucu Bölüm 31

[Kıpır kıpır] Korumalar yoktu. Neden? Asansör ile oda arasındaki mesafeyi hızla kat etti Süreyya. İçeri girip Naz’ın yanına yöneldi. Gözleri kapalı, nefesi düzgündü. Rahatladı. Her şey bıraktığı gibiydi sanki. Korumalar dışında… Gömme dolaba gidip kapağını açtı. Acildeki oğlanın Alp görmesin diye kıyamet koparttığı çanta da koyduğu yerdeydi. Güzel. Bununla ilgili henüz kimseyle konuşmamıştı. Önce ne …

+ Read More

Vurucu Bölüm 30

Vurucu Bölüm 30

[Köle] Kişiliğimiz, birbiri içinde aynı anda varlığını sürdüren boyutların bileşimi olsa gerek. Bir boyutta iyimseriz mesela, diğerinde depresif. Bir başkasında bonkörken ötekinde haris. Korumak da isteyebiliriz, zevkine kanat koparmak da. Kimi boyutlara hiç uğramayabiliriz. Yabancı değil aslında bu hiçbirimize. Adı, yatağın ters tarafı sadece. Hangi boyut bizi tanımlar peki? Hele ki bazıları sadece belli insanların …

+ Read More

Vurucu Bölüm 29

Vurucu Bölüm 29

[İlişkinin adı] Yalnızlık çoğu zaman bir kelimedir. Yalnız doğup, yalnız ölmek. Kalabalık içinde yalnız olmak. Deyimdir. Güzel bir söz, havalı bir tavırdır. Ama insanın gerçekten yalnız olduğunu keşfettiği an… İşte o ne havalıdır, ne bir durum. Ürkütücüdür. Reha, yalnız bir çocuktu. Alp’le bile yalnızlığını kırmaya yeltenmemişti. Çünkü o yalnız olmayı seçmişti. Annesinin kollarına sığınıp böylesinin …

+ Read More

Vurucu Bölüm 28

Vurucu Bölüm 28

[Houston!] Ölümün kıyısında büyüyen çocuklar, parkta büyüyenlere benzemezler. Çaresizliği çok çabuk öğrenir onlar. Ardından yenilgiyi, sonra da ellerinde kalanla yetinmeyi… İsyan etmezler. Yardım beklemezler. Umut beslemezler. Bugündür onlar için hayat, yarına ertelemezler. Hele ki ölümün de yaşam kadar saygı görmeyi hak ettiğini çözerlerse, yıllar boyu yanıtların peşinde koşan insanlardan çok önce hayatın anlamını keşfederler. Naz …

+ Read More

Vurucu Bölüm 27

Vurucu Bölüm 27

[Cehennem] Kötülükle savaşırken etik değerlerden sapmamak gerektiğini savunan bir görüş olduğunu bilirdi Reha. Annesi böyle yapmasını tembihlerdi ona. ‘Sen onlara uyma çocuğum.’ Öyle miydi gerçekten? İyi olmak, kötü bir insanla mücadelenin onurlu yolu muydu yoksa kurban olmaya giden yola döşenecek bir başka taş mı? Annesini ikna etmenin mümkün olmadığını biliyordu artık. Kendisini tercih etmesini sağlardı …

+ Read More

Vurucu Bölüm 26

Vurucu Bölüm 26

[Sadakat] Sabah hastaneye geldiğinde, Alp’i yine bahçede buldu Reha. Hastane çevresinde süregelen koşuşturmadan kopuk, yavru bir köpekle oynayan bir adamı seyrediyordu. “Günaydın.” Yanına oturan arkadaşına gülümseyerek baktı genç adam. Her halinden gece hiç uyumamış olduğu belli olsa da saçma bir şekilde parlıyordu. “Hoş geldin.” “Ne sırıtıyorsun lan?” Dişlerini iyice ortaya çıkarttı bu sefer Alp Kalaycı, …

+ Read More

Vurucu Bölüm 25

Vurucu Bölüm 25

[Müjde] Gerçek tektir, bakış açısı ise kör. Olaylara farklı yönlerden bakmayı beceremediğimiz sürece gerçeğin kendisinden mahrum kalırız. Mesela… Bir yerlerde bir abla gazetesine gömülmüş olan babaya bakar, sonra yanı başında kendi halinde oyuncağıyla oynayan kardeşine tırnaklarını batırıp bebeğine döner. Kardeş canının acısıyla ablaya saldırır. Baba adildir. Çocukları arasında ayırım yapmaz. Ceza ve ödül sistemiyle onlara …

+ Read More

Vurucu Bölüm 24

Vurucu Bölüm 24

[Fanus] “Seni sevmiyorum Kalaycı.” Gerek yok. Naz seviyor. “Normal zamanda kızımın yanına beş metre bile yanaştırmam seni.” Ben bir yolunu bulurum. “Yüz bulup bir daha buraya girebileceğini sanma.” Hala kararsızdı Süreyya. İyi mi yapıyordu, kötü mü? Bir bilse… “Eğer bebek konusunda Naz’ın aklına girebile…” “Süreyya Bey. Doktor ona söylemediği sürece ben de bebeği söylemeyeceğim. Yanlış …

+ Read More