“Bu… Bu çok saçma.” Elif elinde çatalıyla öylece kalakalmış, bu mizanseni kendisinin planladığı sanılacak diye aklı çıkmıştı. Sinan gözlerini kısıp kadının telaşlı halini seyretti. “Nedir o saçma olan?” “Bu… Ben… Çok aç değilim zaten. Hemen kalkabiliriz.” Elini çantasına uzatması üzerine Sinan bıçak gibi bir sesle “Otur yerine!” diye tısladı. “Alt tarafı bir yemek yiyeceğiz.” Tam …
Zeynep, suflesinin çok güzel olduğunu öne sürerek Çankaya’da ara sokakta bir et restoranına sürüklemişti onları. Sarmaşıklarla bezenmiş bir bahçenin içinden geçerek girdikleri mekân, masaları birbirinden uzağa yerleştirilmiş, loş ışıklarla mahremiyet sağlanmış, az kişi tarafından bilinen yeni bir restorandı. Seçim yapılacak bir menüleri yoktu. Sadece eti nasıl pişmiş sevdiğiniz sorulup sonrasında antrkot, patates kızartması ve salata …
Günler fazlasıyla durağan ve boşlukta geçiyordu. Doğan’ın olmaması, yoğunlaşabileceği bir proje bulunmaması, çevresindeki insanlarla konuşurken tetikte olma zorunluluğu bunaltmıştı genç adamı. Doktora yaptığı ziyaretler seyrekleşmiş, artık sadece beklemesi gerektiğini öğrenmişti. Beklemek zordu. Son bir yılda yaşadıklarını bilememek sürekli bir tedirginlik yaratıyordu içinde. Kimi zaman kendisine selam veren birisini tanıyamamak, verilmiş sözler olduğundan bahsedildiğinde güvenememek iyice …
Gecenin keyfini Ceren çıkarıyordu. En çok içkiyi o içmiş, en çok dansa o kalkmıştı. Ortamın enerjisini artırıyor, insanda kendini unuturcasına pistte hoplayıp zıplama isteği uyandırıyordu. Dans pistinden kopup koltuğa serilerek “Bardaki sarışın azman beni kesiyor,” diye bağırdı gruba. Çığlıklar ve kahkahalar birbirine karıştı. Restorandan beri bu şaka dönüyordu aralarında. Ceren’in “Bu garson beni kesiyor,” demesiyle …
Elif’in Sinan’la konuşması hakkında hiçbir şey bilememek Zeynep’i meraktan öldürmek üzereydi. Ertesi gün umutla baktığı şehla gözler her türlü paylaşıma kapanmıştı. İşlerin yolunda gitmediğini anlamak için çok da zeki olmaya gerek yoktu. Her ne yaşandıysa Elif kırılmış olmalıydı. O aptal Sinan bu kızı göz göre göre kaçırıyordu. Bir yol bulmalıydı. Bu ikisini bir araya getirebilecek …
Sinan sinir içinde evdeki çalışma odasında dolanıyordu. Biraz önce iki personeli daha işten çıkarmıştı. Eve gelmeye karar verdiğinde muhasebe raporları dikkatini çekmiş, rakamlar kendi kafasında hesapladığından farklı göründüğünden oturup incelemişti. Açıklama istediği raporun altında imzası bulunan iki çalışan, sanki geçirdiği kaza yüzünden onun anlamadığını vurgularcasına rakamları savunmuşlardı. Oysa rakamlar Sinan’ın en iyi olduğu konuydu. İkisini …
Zeynep sabahtan beri Elif’e bakıp kıvranıyordu. Hafta sonu boyunca Sinan’ın isteğini yerine getirmekle Elif’e söylemek arasında gidip gelmişti. Elif’in Sinan’ın durumunu bilmesi gerektiğini hissediyordu. Niye böyle düşündüğünü bilmiyordu ama sanki Elif’in bir süredir içinde bulunduğu ruh hali Sinan’la ilgiliydi ve onun kendisini hatırlamadığını bilirse sanki Elif için bazı şeyler yoluna girermiş gibi geliyordu. Elif özel …
Zeynep az önce çağırıldığı Servet Bey’in odasından çıktığında, yüzünde şaşkın bir ifade vardı. “Sinan toplantıdan yarım saat önce gidebilirsem, özel olarak benimle görüşmek istediği bir konu olduğu haberini yollamış bana.” Ceren ve Elif anlamsızca Zeynep’e bakakaldılar. “Niye Servet Bey’e söylemiş anlayamadım. Nerden arayıp da doğrudan sana söylememiş ki?” Ceren’in bu mantıklı sorusuna verilebilecek bir cevap …
İnsan beyninin deliliğe karşı ne kadar güçlü bir korunma potansiyeline sahip olduğunu ertesi gün öğrendi Elif. Sabah kalktı. Sıradan bir günün sakinliğiyle hazırlandı. İşe gidip herkese ‘Günaydın,’ dedi. Masasına oturdu. Çıkış saati geldiğinde, meslek hayatının en güzel metinleri Servet Bey’in masasında duruyordu. Eve geldi. Acınma, sızlanma, gözyaşı için kaybedilecek zaman yoktu. İyileşmek için disiplinli bir …
“Bana kaçmak ister misin?” Ceren arkasından yanaşmış, başını omzundan uzatarak yanağını yanağına dayamıştı. Ondan yayılan şefkatle içi ısındı Elif’in. Ceren’in ilgisi ona her zaman iyi gelmişti. Yanağını onunkine bastırıp, “Hayır, teşekkür ederim. Artık kaçmayı bıraktım,” diye mırıldandı. Ceren masanın kenarına yürüyüp üzerine oturdu. Elif’i inceleyen keskin gözleri hiçbir ayrıntıyı kaçırmıyordu. “Ağlamışsın.” Kıpkırmızı gözler ve şişmiş …