Kurallar, kaybedecek şeyi olmayan insanlar içindir. ‘Kızım hemen gelmen gerek, Yiğit kötüleşti, galiba onu kaybediyoruz.’ Selen trafikte hiçbir kurala uymadan hastane önüne kadar geldi. Arabayı nereye bıraktığını bile bilmiyordu. Koşarak içeri girerken kapıdaki görevli biraz da haftalardır onu görüyor olmanın aşinalığıyla üzüldü. Beti benzi atmış bu kadın, hastasından kötü haber almış olmalıydı. O asansör yukarıya …
İki hafta önce, kimse Selen’i Yiğit’in uyandığı günde o odadan çıkaramazdı. Hiç kimse. Bir kenarda olsun durur, yine de onun nefesini gözleriyle içerdi. Bugün? Selen içeri bakmaya bile korkuyordu. Ruhu yabancıydı ve bu da en az eğreti olmak kadar yaralayan bir duyguydu. Şaşkınlığı durulunca, ilk iş Ahmet Bey’i aramıştı. ‘Yiğit uyandı!’ Koşarak gelen adam on …
‘O yalancı, sen ruh hastası.’ Belki. Kim bilir? Selen olarak kendi adına aşağılanıyor olması yetmezmiş gibi Zeyra adına da acı çekerek literatüre geçecek bir örnek oluşturuyor olmalıydı. Selen şu an bilgisayarı kapatıp bu odadan ve Yiğit’in hayatından tamamen çıkmalıydı. Ama artık tek başına bırakmaya kıyamadığı kişi Zeyra idi. İki gün sonra Zeyra’nın günüydü. Perşembeden önce, …
Sabahın ilk saatlerinde eve gidip bir duş aldıktan sonra biraz uyudu Selen. Gece boyu içinde süregelen hesaplaşmadan yorulmuştu. Özellikle de yaşananların tümünde kendisini bir dış göz olarak inceleyip eleştirmeye özen göstermekten… Uyumadan önce aklındaki son düşünce, dört senedir ilk defa zihninde kendisine Yiğit’ten daha fazla zaman ayırmış olduğuydu. Hastaneye geri dönüşü, biraz da günlüğü okumaya …
Selen kendisini sahne dışına almayı başardığı an, Zeyra’yı fark etti. Kendisi için ‘her şey’ demek olan, onun ayaklarının altına serilmişti ve bu, kızın umurunda bile değildi. Oysa Yiğit onun da birlikte olduğu ilk erkekti. Âşık olduğu adamı elinden tutup yatak odasına götüren kendisi olmasına rağmen, Selen korkmuştu. Ya Zeyra? O da yatakta çıplak kaldığı o …
Bölüm sona erdiği halde bir sonrakine geçememişti Selen. Aklına takılan satırı bulana kadar yukarı kaydırdı yazıları. Ben sadece gözlere bakardım. O gözlerde kendimi bulursam, kalanının bir anlamı olurdu. Bu günlüğün her kelimesinde tanımadığı bir Yiğit vardı ve yazdıklarıyla kendi ilişkilerinin gerçek anlamı da ortaya çıkıyordu. “Benim de gözlerime bakmıştın Yiğit. Kendini bulabilmiş miydin bende?” Bunu …
Bilgisayarın kapağını kapatıp yatağın üzerine koydu Selen. “Çok acıtıyor.” Ellerini gözlerine bastırırken beyninde Yiğit’in siyah uzun saçlı bir kıza dokunduğu o görüntüleri geriye itmeye çalışıyordu. “Yapabileceğimi sanmıyorum. Bunu daha fazla okuyamam.” Derin nefeslerle dengesini kazanmaya uğraşırken nasıl bir çıkmaza battığını yeni fark ediyordu. Artık Zeyra’nın o kız olduğunu biliyordu. Yiğit’in her Perşembe o kıza gittiğini …
Bunayacak kadar yaşarsam, bu günlük her ayın üçüncü Perşembe günü Zeyra’ya gitmem gerektiğini hatırlatsın bana Yirmi üç yaş ilginç bir yaştı gerçekten. Okul bitmiş, rahat bir soluk almıştım. Ne iş yapmak istediğime karar verene kadar uzun bir tatili hak etmiştim. Babamın yanında çalışmak seçeneklerim arasında değildi. Ben daha özgür hissedeceğim şeyler yapmak istiyordum. İki aydır …
Ahmet, oğlunun doktoruyla konuştuktan sonra içindeki umut biraz daha beslenmiş olarak odaya geri döndü. Selen’in gecenin bir yarısı buraya gelip sonrasında iki gün boyunca görünmediğini söylediklerinde dehşete düşmüştü. Ne evindeydi ne de cep telefonu açıktı. Ama her gün arayarak hemşirelerden Yiğit’le ilgili bilgi almıştı. Ahmet ona ulaşabileceği hiçbir akrabasını ya da arkadaşını bilmiyordu. O yüzden, …
Hep böyle soğuk muydu bu ev? İçinden içeri girmek gelmiyordu iki haftadır. Yiğit’in eviydi burası. Yiğit’le evdi. O olmadan kendisi bir yabancıydı burada. Başkasının özeline girmekte olduğu duygusunu bastırmaya çalışarak yaktı ışıkları. “Ne yaptın sen kendine. Nasıl buraya getirdin karşılığını bile alamadığın bir aşkı?” Bilmiyordu. Yiğit yanında olmadığında hiçbir şeyi bilmiyordu. Sanki ilk kez görüyormuşçasına …